Icimden nedense hic yazmak gelmiyordu bu aralar. Boyle bir icine kapaliklik, kabuguna cekilme ve kendini internet aleminden soyutlama... Ta ki, bugun yine canimm benim Eda'mla skypeda konusana kadar. I can easily say that she convince me to create a blog and go back to life. As a joke, she even asked me if i am planning to close my facebook account, and to be honest, i replied yes!! Can you believe it? Me? Closing my facebook account. I live on facebook! Thank God that she told me that it is so easy right now to create a group in facebook so you can show my pictures to that group only. Anyway, i am so hungry maybe it is the reason of writing this blog in english-lol....
i need to eat something.
I wish, as soon, i'll get myself on track, write something in here that express my feelings...
Until then, take care:)
ben de neden ingilizce yazıyor bu kız dedim =) hayır yazmasına yazar insan da, yazının yarısını ingilizce yarısını türkçe yazmak baya bir açlık göstergesi olsa gerek.
ReplyDeletebu blog'dan kendime de pay çıkarttım böylece; benim sayemde başladın he he! umarım sen de bizim kadar seversin bu işi, gün içinde hiç aklından çıkmaz, hatta kendine minik bir moleskine defter alıp içine blog'una yazacağın şeylerin konu başlıklarını çiziktirirsin gün içinde!
seni burda görmek çok güzel bebeyim.
hahahah saol canimcim butun iyi dileklerin icin.
ReplyDeleteya hayir oyle bir durum ki,
turkce kendimi cok guzel ifade ediyordum ya ben, simdi ingilizce daha kolay ifade ediyorum ve de ortada bir konu olup da kendimi anlatmaya basladigimdaysa, hicbiri tam olarak devreye girmiyor. bir ondan bir bundan devam ediyorum. burda turklerle konusurken sorun yok da, yabancilarla komik anlar yasiyoruz:)