Saturday, May 30, 2009
Kanimizdaki drama
Simdi aklima geldi de ne zaman kendimi yazmayi biraktigim, bu, kendi icimdeki, bizim Turklerin icindeki dramayi biraktigim zaman oldu. O da, Amerika'ya yerlestikten sonraki surecte. Canla beraber, onun sayesinde... Icimdeki yazma duygusu azaldi, ama hala yetenek var hissediyorum, hani bu kotu birseydir belki oyle gorunuyordur disardan ama kanimdaki drama azaldikca ben de hafifledim. Huzura ulastim. Olaylarin zaten kotu yanindan bakmayan ben, bunca zaman kotu taraflari sadece icime attigimi gordum. Ne gereksiz! Turkiye'yi sevdigim, ama seni uzaktan yasamak asklarin en buyugu modunda olmamin bir farkinda oldugum nedeni de bu bence: Kanimizdaki drama! Yakina geldigimde, beni kendine ceken, icine alan, birakmayan yine ustume yapisan drama.
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
şöyle bir şey duymuştum; yaratıcılık insanın mutsuzluğundan gelirmiş. bu yüzden mutlu kişiler, söz gelimi mutlu bir beraberliği olanlar pek bir şey üretemezlermiş. sanırım seninkisi de böyle olmuş şekerim. netekim bana da olmuştu. canla çıkmaya başlayana kadar bir sıkıntım vardı hep. can venedik'e gidene kadar da dünya etrafımda pespembe dönmeye başladı. ne zaman ki can gitti, ben onu özler oldum, o zaman yazabilmeye başladım tekrar. mutluluk biraz stabil sanırım, bu yüzden de "kandaki dramaya" ihtiyaç oluyor ki bir şeyler tetiklensin.
ReplyDelete:) evet cnm haklisin... ne kdr umitsiz olursak o kdr malzeme cikiyor ortada. kitap okuduktan ya da yavas muzik dinlememden sonra yazabilmemin sebebi de bu olsa gerek...
ReplyDeletemutluluk stabil, evet, cunku artik buyuduk ve icimizde de mutluyuz... huzunden beslenmesin o zaman yazma tutkumuz, hep olsun. keske...